EMDR

Bij EMDR zal de psycholoog aan je vragen om opnieuw aan de nare gebeurtenis te denken terwijl er gelijktijdig een afleidende stimulus wordt aangeboden. Dit kunnen bijvoorbeeld de vingers van de psycholoog zijn die jij met je ogen volgt of het kunnen geluiden zijn die je middels een koptelefoon afwisselend links en rechts hoort. Het doel is om jouw werkgeheugen te belasten.

Doordat het werkgeheugen veel te verwerken krijgt, vervaagt het beeld aan de herinnering waardoor de emotionele lading afneemt en kan verdwijnen. Dit maakt het steeds makkelijker om aan de oorspronkelijke situatie terug te denken. Als gevolg van de verwerking kunnen minder onprettige aspecten van de herinnering meer op de voorgrond komen te staan. Ook is het mogelijk dat er spontaan nieuwe inzichten of ideeën ontstaan die een andere betekenis geven aan wat je hebt meegemaakt.

EMDR is een relatief nieuwe therapie en werd in 1987 per toeval ontdekt door de Amerikaanse psychologe Francine Shapiro. Tijdens een boswandeling was zij in gedachten bij een negatieve herinnering en volgde ondertussen met haar ogen de takken die bewogen door de wind. Na de wandeling merkte ze op dat ze zich beter voelde en zo vormde Francine Shapiro de eerste theorieën over de combinatie van de belasting van het werkgeheugen en het verwerken van nare herinneringen. 

Er is steeds meer bewijs dat emotioneel beladen herinneringen een belangrijke rol spelen in het ontstaan van een verscheidenheid aan psychische klachten. Naast de behandeling voor traumagerelateerde klachten, zoals een posttraumatische stressstoornis (PTSS), is de behandeling met EMDR de afgelopen jaren dan ook succesvol uitgebreid naar andere psychische klachten, zoals depressie, een negatief zelfbeeld, chronische pijn en bij het doorbreken van hardnekkige patronen.